Fotogroep in Cronesteyn
Een persoonlijk verslag.
In maart van 2011 kreeg ik een fototoestel van mijn tante, alsnog voor mijn verjaardag. Ik was in januari veertig geworden. In mijn jeugd maakte mijn vader graag foto's van ons gezin en locaties waar wij ons bevonden. Van meet af aan was ik gefascineerd door het stilzetten van de tijd en gecharmeerd door de individuele reacties die deze “kiekjes” teweeg brachten. Dromerig en impulsief als ik ben vond ik het altijd moeilijk om orde of regelmaat te scheppen in het fotograferen. Als gevolg verdronk ik vaak in indrukken, overprikkeld door de oneindige hoeveelheid beelden om ons heen. Totdat mijn camera het begaf en in een stoffige hoek van de kast verdween.
De camera van mijn tante heb ik nog steeds. In augustus verscheen er
plotseling een zwarte vlek op het beeldscherm. Weliswaar kon ik op mijn
vingers natellen dat mijn Sony Cybershot nog onder de garantie viel. Nu
hij stuk was, bewoog het leven opeens weer met de regelmaat van de tijd.
Hoe zou ik het weer tot stilstand kunnen brengen, gaaf en vlekkeloos?
Uiteindelijk was ik zeer aangenaam verrast door de service van de Media
Markt. Met enige twijfel liet ik het apparaat daar achter. Inmiddels
ligt hij weer veilig in de kast, verre van stoffig.
Gestimuleerd
door het gemak van digitale opnames en verspreiding, en aangemoedigd
door positieve reacties, besloot ik mij al snel aan te melden bij de
fotogroep van Movens, dagactiviteitencentrum. Onder begeleiding van de
activiteitenbegeleider fotografie kwam ik daar in aanraking met een
groep fotografen, ieder met zijn eigen stijl en persoonlijkheid.
Samen gingen wij naar Cronesteyn.
Gelegen
in de Knotterpolder, spreidt Cronesteyn zich uit over zo'n 90 hectaren.
Voorzien van fiets- en wandelpaden, bruggetjes en open velden, is het
daar aangenaam vertoeven. We troffen elkaar op een zomerdag laat in de
namiddag. Het was mooi weer en de sfeer was gemoedelijk en positief. Een
groep kan een onwennig geheel zijn, naar mijn ervaring. Lag het aan ons
doel? Was het onze gezamenlijke interesse? Was het mijn
nieuwsgierigheid? Na drie uur in de natuur van Cronesteyn was ik er uit:
ik doe mee met de fotogroep!
De zomer ligt inmiddels achter ons en de herinnering aan Cronesteyn ligt aangenaam ergens in mijn achterhoofd. De beelden zijn veilig opgeslagen - in mijn geheugen en elders. De tijd stond ettelijke malen 'stil' die avond, en een kleine ode hieraan wilde ik graag delen met deze en gene. Als ik me nu beweeg door het leven zie ik het vaak in een ander perspectief. Beweging lijkt mooier geworden. Levendiger.
Prachtig om bij stil te staan.
AvD.